پاسدار ارزشها

شهید عالیقدر پنجعلی اکرمی از معدود بچه‌های انقلابی قوشچی بود که علیرغم سن کم در مبارزات علیه رژیم منحوس پهلوی شرکت داشت. پس از پیروزی انقلاب اسلامی جزو اولین بسیجیان و جهادگران قوشچی بود. همچنین از اولین افرادی بود که از قوشچی به عضویت سپاه درآمد.

ایشان شخص فرهنگی بود و در بخش روابط عمومی سپاه فعالیت می­کرد. با این همه در همه پاکسازی­ها و درگیری‌های تحمیلی گروهکها داوطلبانه شرکت می­کرد. در اندک زمانی که فرصت می­یافت و به قوشچی می­آمد؛ در فعالیت‌های داوطلبانه جوانان مسلمان قوشچی از قبیل جمع‌آوری محصول کشاورزان بی­‌بضاعت، احداث خانه معلولین، محرومین و فاقدین مسکن شرکت می­‌کرد.

اولویت اول آن شهید بزرگوار در همه حال صیانت از انقلاب اسلامی بود و همه محاسن دنیا را در پناه انقلاب اسلامی لذت بخش می­دانست و بدون انقلاب، دنیا برای وی بی­‌معنا بود و همواره آن را تکرار می­کرد و به صراحت می­‌گفت: «پاسداری از ارزشهای انقلاب و حفظ انقلاب اسلامی به حیات ما معنا می­بخشد.»

 آگاهی و معلومات مذهبی او  بحدی بود که با وجود ایشان در بحث‌های ایدئولوژی با نیروهای چپ کم نمی‌آوردیم. یادم هست روزی چریک‌های فدائی خلق در روستای کهریز به تحریک مردم علیه انقلاب اسلامی می­‌پرداختند که به اتفاق او در روستاهای مزبور حضور یافته و به خنثی کردن بیانات آنان پرداختیم که استدلال و منطق مذاکره آن شهید کم نظیر و تأثیر گذار بود.

با وجود سختی کارهای روزانه او، همیشه در کمین‌های شبانه گردنه قوشچی جهت حفظ پاسگاه و حوالی پادگان قوشچی برای خنثی کردن عملیات گروهکها علیه آن پادگان شرکت و اکثر اوقات تا اذان صبح بیداری می­کشید. احساس مسئولیت و پشتکار وی چنان بود که اکثر اوقات مسئولیت این مأموریت به عهده آن شهید بوده است. این وظیفه تا پاکسازی سلطنت طلب­ها در پادگان و اطمینان از ایمان پرسنل مدافع پادگان که این مهم بر دوش نیروهای داوطلب قوشچی بود، به طور مستمر، دائمی و جدی بر دوش آن شهید بوده است (یعنی قبل از اشتغال در سپاه ارومیه و در اوایل انقلاب اسلامی).

او با وجود اینکه نامزد بود سعی می­‌کرد به نحوی در همه­ برنامه‌های حمایت از مستضعفان محل مشارکت کند. شهید پنجعلی اکرمی سالار و سرور شهدای قوشچی محسوب می‌­شود. اخلاص و جانفشانی او برای همه آشکار بود. جدیت او در دفاع از انقلاب اسلامی، دشمنان را واداشت شهادت وی را بسیار مظلومانه و وحشیانه رقم بزنند چرا که خارچشم آنان بوده و کینه­ سختی از وی داشتند. روحش شاد و یاد گرامی باد.

به روایت یادداشت‌های

مرحوم زلفعلی بابایی قوشچی

همقدم با ملائک

پنجعلی از جملهٔ کسانی بود که بسیار در معرفت حق تعالی خودش را بالا کشید.

در نیمه دوم بهمن ماه سال ۱۳۶۰ در آخرین روزهای دوره آموزشی پاسداری در پادگان آموزشی، ما را به اردوگاه صحرایی بردند و در یک جای کوهستانی چادر زدیم. هر روز در کلاس های مختلفی شرکت می‌کردیم. صبح یکی از روزها به طور اتفاقی فهمیدیم که قرار است شب آینده شبیخون و آموزش عملیات در شب و شرایط سخت انجام شود. مخفیانه سوزن اسلحه‌هایمان را در آورده و در داخل کیسه خواب گذاشتیم و با بقیه هم دوره‌ای‌ها به کلاس روزانه رفتیم.

در غیاب ما مسئولین آموزشی از تمام اردوگاه، تفنگ‌ها را جمع و سوزن‌هایشان را درآورده بودند. عصر، همه اردوگاه را به خط کردند و گفتند همه با تمام تجهیزات و اسلحه آماده باشند. همه رفتیم و اسلحه و تمام تجهیزاتمان را برداشتیم و دوباره به صف شدیم. بچه‌ها موقع بازدید اسلحه‌ها متوجه شدند که سوزن اسلحه‌ها برداشته شده، موضوع را که به مسئولان آموزشی گفتند، آنها پاسخ دادند: بی مبالاتی از خودتان است باید در اردوگاه نگهبان می‌گذاشتید، بلکه بجای مربیان، دشمن وارد اردوگاه می‌شد؟! من و پنجعلی به مسئول آموزش گفتیم ما سوزن اسلحه‌هامون را برداشته بودیم تا از اسلحه خودمان بر علیه خودمان

کسی نتواند استفاده کند،

او که تا آن لحظه، از کامل بودن سلاح ما خبر نداشت گفت: حالا که اینجور شد شما دو تا نمی‌خواهد همراه ما بیابید، بمانید و از اردوگاه  حفاظت کنید.

همه اردوگاه به ستون یک از کنار ما به جای نا معلوم و خیلی دوری  رفتند.

آرام آرام غروب شد و تاریکی همه جا را گرفت، به نوبت نمازهایمان را  خواندیم و مشغول گشت زنی در اطراف اردوگاه شدیم. هوا خیلی سرد بود و برف همه جا را سفید پوش کرده بود ما دو نفر در خلاف جهت همدیگر حرکت می‌کردیم و تا جایی که مشرف به اطراف بود می‌رفتیم و دوباره به طرف چادرها بر می‌گشتیم. تا اینکه به همدیگر می‌رسیدیم و بعد از احوالپرسی مختصری مسیرمان را ادامه می‌دادیم.

آن شب تا صبح به همین منوال بدون هیچ استراحتی گشت زنی کردیم و عجیب اینکه در یک شب در جاهای مختلف آن کوهستان وضعیت هوایی و دمایی مختلفی را تجربه کردیم!

در خط الرأس ها هوا سرد و کولاک بود، در بعضی جاها بارشی نبود ولی بسیار سوز سرد بود.

شهید اکرمی قوشچی و قلی پور

کم کم هوا گرگ و میش شد و فهمیدیم که وقت نماز صبح شده، پنجعلی جایی را به من نشان داد و گفت: من در بالا نگهبانی می‌دهم شما برو پایین کنار چشمه، مثل گوشه‌ای از بهشت است، نمازت را بخوان و بیا بالا تا من هم بروم نمازم را بخوانم، رفتم کنار چشمه، واقعأ هیچ خبری از سرما و برف نبود. حتی پایین چشمه سبزی تازه هم بود، نمازم را سریع خواندم و دوباره آماده گشت زنی شدم.  پنجعلی هم رفت نمازش را خواند، آن شب از فاصله خیلی دور صدای انفجار و  رگبار مسلسل می شنیدیم و حسابی نگران دوستانمان بودیم ولی به لطف خدا بر استرس‌مان غلبه کردیم و با ذکر صلوات، صبر کردیم تا اینکه حدود ساعت ۹ صبح ، همه دوستان و مربیان به سلامتی به اردوگاه برگشتند.

آن شب در خاطره من با چندین تجربه و تعجب از رفتار شهید پنجعلی اکرمی قوشچی ثبت شد.

شهید شدن آسان نیست. بصیرت، ایمان، یقین و عمل صالح با نیت الهی و مطابق سیره و سنت نبوی می‌خواهد که نصیب هر کسی نمی‌شود ، امیدوارم خداوند مهربان، این شهید و دیگر شهدای اسلام را قرین رحمت واسعه خود قرار دهد و عاقبت امور همه ما را  با ظهور منجی بشریت ختم به خیر نماید، ان شاء الله.

به روایت پرویز قلی پور

شهریور ماه ۱۴۰۳

ختم زیارت عاشورا

چه پر روزی است این شهید بزرگوار ،

چراکه در هر دوره پاسداری که برای همشهریان یا دوستان برگزار میشود، اینگونه از این شهید بزرگوار یاد و ضیافت می کنند.

چند نفر از همسایه ها هم در گروه های مجازی که بالغ بر ۵۰ یا ۱۰۰ نفر هستند، برایش ختم قرآن کریم برپا می کنند.
از خداوند متعال آرزوی شفاعت این شهید بزرگوار برای دوستدارانش مسالت می کنم‌ . 

شهیدانه

هر دوی ما از روستا برای ادامه تحصیل به شهر آمده بودیم. برای همین در شهر خانه اجاره کرده و اغلب با هم بودیم. مدت 6 سال با شهید پنجعلی اکرمی قوشچی با هم بودیم. هیجکس از دوست شدن و یا دوست بودن با او پشیمان نمی‌شد. حتی بچه‌های چپی هم به ایشان احترام خاصی قائل بودند.

برخورد مهربانانه او زبانزد همکلاسی‌ها و حتی دبیران بود. من ندیدم زبانش به ناسزا و یا حرف زشت باز شود. چه قبل از انقلاب و چه بعد از انقلاب، نمازهایمان را در اول وقت می‌خواندیم.

حالا که فکر می‌کنم انگار همان 6 سال اندازه  60 سال بود. مدیون خصوصیات اخلاقی شهید اکرمی هستم. واقعاً او شهیدانه زندگی کرد. با اینکه در اوج جوانی بودیم ولی هیچوقت آن متانت و سر به زیری را از دست نمی‌دادیم. بنده از اخلاق نیکوی ایشان خودم را ساختم.

دبیرستان را که تمام کردیم من به تهران رفتم. مدت­ها بود که از پنجعلی خبر نداشتم. در دوره آموزش نظامی بودم که خبر شهادت مظلومانه وناجوانمردانه این عزیز را از طریق روزنامه مطلع شدم و تا روزها در شوک بودم. یک دوست ویک برادر را از دست داده بودم. نتوانستم در مراسم این شهید و یارانش شرکت کنم و این برایم سنگین آمد.

 

به روایت آقای عسگر یوسفی گنج آباد

 

نظم و انضباط

 از راست شهید پنجعلی اکرمی قوشچی، سیف الدین حسین خانی

 

آقای اکرمی قوشچی خیلی مرتب و منظم بود.

لباس سبز پاسداری برای تن او آراسته بود.

ایشان را خیلی کم می‌دیدم. اما در همان فاصله‌های کوتاه می‌شد به نظم و ترتیب او پی برد.

من مسئول انبار اسلحه و پوشاک در سپاه بودم، پاسداران موقع استراحت اسلحه را تحویل انبار می‌دادند و دوباره موقع خدمت اسلحه را از انبار تحویل می‌گرفتند.

 

به روایت حاج اسماعیل طیب

شهیدانه زیستن

نفر اول از راست شهید پنجعلی اکرمی قوشچی، دبیرستان امیر کبیر (دوران دانش آموزی)

انسان کم حرف و در عین حال صادقی بود.

همین خصوصیات اخلاقی بود که از همان سالهای 54 و 55 که با هم بودیم او را بالا برد و بالا برد تا به انقلاب رسیدیم.

زندگی شهیدانه پنجعلی اکرمی او را به شهادت رهنمون کرد.

وقتی سردار شهید قاسم سلیمانی گفت: «شرط شهید شدن، شهید بودن است. اگر امروز بوی شهید از رفتار و اخلاق کسی استشمام شد، شهادت نصیبش می شود.»

فهمیدم که برادرمان اکرمی قوشچی چنین زیست و چنان شد.

به روایت فرهاد وجدان قوشچی