طبق آیه قرآن کریم شهید زنده است و پیش خداوند روزی می‌خورد. هرکس شک کند شهید مرده است به کلام خداوند ایمان ندارد.
آشنائی من با پنجعلی اکرمی قوشچی به زمان کودکی برمی‌گردد. بعداز تعطیلی مدارس در فصل تابستان، در کارهای کشاورزی به پدر و مادر کمک می‌کردیم.
یک کار خوبی که من از ایشان یاد گرفتم این بود. پنجعلی بعداز فارغ شدن از نماز در مسجد حضرت صاحب الزمان (عج) به سجده می‌رفت و سجده شکر بجا می‌آورد و در سجده پشت دست‌هایش را به زمین می‌گذاشت. شکر نماز بجا می‌آورد و دعا می‌کرد. امیرالمؤمنین علی (ع) می‌فرمایند «انسان در سجده بخداوند نزدیک است».
ایشان دنبال حقیقت زندگی بود. با گروهک‌ها در اول انقلاب جرّوبحث می‌کرد. حقیقت را در پاسداری دین یافت و با جان و دل در راه عقیده، جهاد کرد. پای عقیده خود تا آخرین نفس ایستاد. تا اینکه به آروزی خود رسید. روح مطهرش شاد.
بعداز شهادت ایشان، خواب و قرار نداشتم. اوایل شهادتش بعضی وقتها او را در خواب می‌دیدم. یک شب خواب دیدم ایشان از قبر بیرون آمده و مردم او را روی دوششان می‌بردند. او را بغل کردم و بوسیدم. بعد از خواب فکر می‌کردم من هم پیش او خواهم رفت. تا اینکه اسیر شدم!
بعد از سه ماه آزاد شدم و مردم مرا روی دوششان بردند. و خواب آن شب من اینگونه تعبیر شد.
توصیه من به دوستان ان است هر وقت مشکل در زندگی داشتند، به شهدا متوسل شوند. این یک حقیقت است که علما نیز به آن توصیه کرده‌اند.
ایشان مثل علی‌اکبر امام حسین (ع) شهید شده، لذا درجه‌ای دارد که اگر کسی به او متوسل شود؛ مشکلش زود حل می‌شود.
تابستان دنبال یک وام بودم. سه ماه بود دنبال دوتا ضامن بودم جور نمی‌شد. گویا در خواب یکی بمن گفت مشکل داشتی به شهدا متوسل شو!
آمدم کنار مزار شهید و با او درد و دل کردم. پنج دقیقه طول نکشید بجای دو نفر، سه اعلام آمادگی کردند.
حرمت شهدا از این هم بالاتر است.
راوی: آزاده سرافراز کربلایی غلامحسین رضائیان ازقوشچی
