در مسلخ عشق
دوم شهریور ماه سال ٦١ چهارده جوان دلباخته که در اوایل جوانى بودند و براى دفاع از امنیت مردم و مقابله با اشرار تروریست و تجزیه طلب لباس رزم به تن کرده بودند، مظلومانه به دست انسانهاى شقى در منطقۀ حکى از توابع محال ترگور سیلوانا به مسلخ رفته و به شهادت رسیدند.
از جملۀ این مردان خدایی جوان متین و مؤدب با چهره نورانى آقای «پنجعلى اکرمى قوشچى» بود که به همراه جمعى از دوستانش در واحد روابط عمومى و تبلیغات سپاه ارومیه فعالیت داشتند و براى پاکسازى منطقه به همراه همان جمع، و در کنار یگانهاى عملیاتى جندالله به منطقه اعزام و طی عملیاتی برخی از آنها به شهادت رسیده و برخی به اسارت نیروهای دشمن درآمدند که تروریستهاى حزب تجزیه طلب دمکرات بعضى از آنها را با شکنجه، مظلومانه به شهادت رساندند.
منطقۀ حکى در آن دوران از مراکز اصلى حضور تجزیه طلبان بوده ومقر اصلى تروریستهاى دمکرات، کومله وم نافقین در دره‌بانى روستاى بانى محال ترگور قرار داشت. و در این منطقه تا سال ٦٣ تجزیه طلبان حضور دائمى داشتند.
در این عملیات به نظرم که سالها درحوزۀ امنیتى منطقه مسئولیت داشتم، نباید از نیروهاى غیر عملیاتى که شناخت نسبت به منطقه نداشتند، استفاده می‌شد. زیرا منطقه کوهستانى و با ارتفاعات بالا، و از طرف دیگر عقبۀ حمایتى تجزیه طلبان که در مقرهاى دائمى حضور داشتند، باعث تلفات گردید.
فرمانده تجزیه طلبان حزب دمکرات درمنطقه در آن زمان فردى بود بنام «عمر قاضى» که در یک عملیاتى مجروح وتوسط رزمندگان دستگیر شد. در بازجویی‌هایى که با ایشان داشتیم، وقتی از جنایاتشان راجع به شهداى حکى تعریف می‌کرد، واقعا خون گریستم!
یاد همۀ شهدا خاصه شهداى حکى گرامى باد.
علیرضا غنی‌زاده
